پوکی استخوان ناشی از گلوکوکورتیکوئید
آیا مصرف کورتون یا گلوکو کورتیکوئید میتواند باعث پوکی استخوان شود؟
پس از استفاده مداوم از گلوکوکورتیکوئید ، مشخص شده است که تراکم استخوان یا BMD پس از 3 ماه بعد از درمان کاهش سریعتر وسپس تا 6 ماه پس از آن ، به طور ناگهانی کاهش می یابد.
گلوکوکورتیکوئیدها یا کورتون ها چگونه موجب کاهش تراکم یا پوکی استخوان می شوند ؟
گلوکوکورتیکوئیدها با مهار فعالیت استئوبلاست و کاهش جذب کلسیم در دستگاه گوارش به پوکی استخوان کمک می کنند.
آیا پس از مصرف مداوم گلوکوکورتیکوئیدی و کورتون خطر شکستگی استخوان وجود دارد؟
افزایش خطر شکستگی استخوان در بیمارانی كه در حال حاضر یا در گذشته 2.5 تا 7.5 میلی گرم روزانه پردنیزون یا معادل آن دریافت كرده اند ، گزارش شده است.
بیمار باید حداقل چند ماه باید تحت درمان گلوکوکورتیکوئید باشد تا به او داروی پوکی استخوان داده شود؟
اصولا توصیه می کنند که زنان جوانی که قبل از یائسگی تحت درمان گلوکوکورتیکوئید هستند یا سابقه شکستگی استخوان دارند ، برای پوکی استخوان تحت درمان قرار گیرند ، به استثنای مواردی درمان با کورتون آنها کمتر از 3 ماه است.
از کدام داروی پوکی استخوان در بیمارانی که گلوکوکورتیکوئید یا کورتون مصرف می کنند استفاده میشود؟
توصیه میشود كه زنان یائسه ای که حداقل از 5 میلی گرم 5 پردنیزون به مدت بیش از سه ماه استفاده می‌کنند از آلندرونات یا ریزدرونات استفاده كنند. اما کسانی که 7/5 میلی گرم یا معادل آن پردنیزولون مصرف می کنند باید اسید زولدرونیک دریافت کنند.
زنانی که در سنین باروری هستند و بیش از 3 ماه 7/5 میلی گرم پردنیزون در روز مصرف می کنند ، باید آلندرونات ، ریزدرونات یا تری پاراتید مصرف کنند.
در چه مواردی همراه با مصرف گلوکوکورتیکوئید از داروهای پوکی استخوان استفاده نمی کنیم ؟
در افراد جوان برای کسانی که کمتر از 7/5 میلی گرم پردنیزون یا معادل آن حتی بیش از 3 ماه مصرف می کنند ، توصیه ای ارائه نمی شود.
میزان مصرف روزانه ویتامین D و کلسیم در کسانی که گلوکوکورتیکوئید مصرف می‌کنند چقدر است؟
همه زنان که گلوکوکورتیکوئید مصرف می کنند ، برای دستیابی به سطح نرمال ویتامین D باید 800-1000 واحد ویتامین D روزانه 1200-1500 میلی گرم در روز کلسیم مصرف کنند. استفاده از گلوکوکورتیکوئید ممکن است نیاز به دوزهای بالاتر ویتامین D داشته باشد.
مصرف آلندرونات و داروهای پوکی استخوان برای فردی که گلوکورتیکوئید مصرف می‌کند چه منافعی دارد؟
آلندرونات و ریزدرونات هم باعث بهبود تراکم استخوان BMD میشوند و هم خطر شکستگی مهره را در بیماران مبتلا به پوکی استخوان ناشی از گلوکوکورتیکوئید کاهش می دهند. به طور کلی توصیه می کنند برای به حداقل رساندن خطر پوکی استخوان ، از کمترین دوز گلوکوکورتیکوئید و برای کوتاه ترین مدت ممکن استفاده کنید.
داروهایی که برای درمان پوکی استخوان به کار میروند کدام است؟
آلندرونات ، اتیدرونات ، ریزدرونات ، زولدرونیک اسید و تری پاراتید را به عنوان درمان های خط اول برای استئوپروز یا پوکی استخوان ناشی از مصرف گلوکوکورتیکوئید در اکثر بیماران توصیه می شود .
آیا در فردی که گلوکوکورتیکوئید مصرف می کند استفاده از داروهای تزریقی برای پوکی استخوان بهتر از خوراکی است ؟
در مقایسه با بیس فسفوناتهای خوراکی و تزریق های وریدی در بین گروههای سنی مختلف اسید زولدرونیک و ریزدرونات مقایسه شده است. نویسندگان احساس کردند که تزریق وریدی نسبت به داروی خوراکی احتمال شکستگی را ممکن است کاهش دهد. افراد در سنین 18 تا 85 سال که مصرف پردنیزون 7.5 میلی گرم یا روزانه معادل آن به صورت تصادفی 5 میلی گرم اسید زولدرونیک وریدی برای یک بار در سال یا ریزدرونات 5 میلی گرم خوراکی روزانه به مدت 1 سال مقایسه شدند. همه افراد همچنین روزانه 1000 میلی گرم کلسیم 400 تا 1200 واحد ویتامین D دریافت کردند.
نمره T اولیه در گروه درمان 1/3 تا 1/4 بود. BMD در ابتدا و در 12 ماهگی ارزیابی شد و مشخص شد که تراکم استخوان با اسید زولدرونیک بیشتر از ریزدرونات افزایش می‌یابد. بطوریکه ، اسید زولدرونیک تراکم استخوان را 3.1٪ و ریزدرونات 1/7% افزایش داد. در این مطالعه پنج شکستگی مهره در گروه اسید زولدرونیک و سه مورد در گروه ریزدرونات ایجاد شد. عوارض جانبی در گروه زولدرونیک اسید بیشتر از گروه ریزدرونات بود.