انسان وقتی به کسی عادت می کند ، رفتن او باعث دلتنگی می شود. انسان موجودی اجتماعی است و معمولا تنهایی را دوست ندارد.


بی وفا رفتی و من تنها شدم 

چشم در ره ، همدم غم ها شدم 


بس که اشک از دیده ام آمد برون 

رود جوشان گشت و من دریا شدم 


عقل و هوش از ذهن من بیرون پرید 

 از غمت ای ماهرو من واله و شیدا شدم 


بس که نالیدم ز هجران تومن در نیمه شب 

درمیان دوستانم عاقبت رسوا شدم 


خانه ام چون خانه درویش ها بی رونق است 

زندگی را باختم سرمایه سودا شدم


قاسم اسحاقی 

دهم بهمن ماه ۱۴۰۳ تهران