ستون فقرات ما برای اینکه بتوانیم خم و راست شویم و در جهات مختلف حرکت کنیم، یکپارچه درست نشده است، بلکه مانند دانههای تسبیح تکه تکه درست شده است و سپس به هم متصل شده است. هر مهره با مهره بالایی از طریق سه ساختار به هم متصل میشود. یکی از این ساختارها در جلو قرار دارد که به آن دیسک میگویند و دو ساختار دیگر در پشت قرار دارند که به نام فاست facet یا مفاصل مهرهها شناخته میشوند. این ساختارها با لیگامانهای قوی به هم متصل شدهاند، به گونهای که ما میتوانیم به جلو، عقب و طرفین حرکت کنیم و خم شویم بدون اینکه مهرههایمان جابجا شوند.
برای همین، بین هر دو مهره یک فضا یا سوراخ وجود دارد که به آن سوراخ بین مهرهای گفته میشود. از این سوراخ، یک ریشه عصبی خارج میشود که به اندامهای تحتانی میرود و باعث حرکت عضلات میشود.در برخی افراد، این فاستها یا مفاصل پشت مهرهها بیش از حد رشد میکنند و در نتیجه فضای کافی برای ریشه عصبی تنگ میشود. این وضعیت به عنوان تنگی کانال نخاعی شناخته میشود.
تنگی کانال نخاعی چیست؟
تنگی کانال نخاعی به معنای باریک شدن سوراخهایی است که عصبها از آنها عبور میکنند و به دلایل ناشناختهای این باریک شدن رخ میدهد. باریک شدن کانال نخاعی باعث فشار بر روی عصبها میشود و در نتیجه درد و بیحسی ایجاد میکند که به نواحی پایین کمر، باسن و پاها منتقل میشود.
روشهای درمانی برای تنگی کانال نخاعی شامل داروهای ضد التهاب، فیزیوتراپی و تزریق استروئید میباشد.
پزشکان ممکن است برای افرادی که به تنگی شدید کانال نخاعی مبتلا هستند، جراحی را پیشنهاد کنند.
انواع تنگی کانال نخاعی چیست ؟
تنگی کانال نخاعی به انواع مختلفی تقسیم میشود که از نظر محل به سه دسته اصلی تقسیم میگردد:
- تنگی مرکزی
- تنگی محیطی
- تنگی سوراخ بین مهرهای
هرکدام از این انواع تنگی از نظر بالینی و تصویربرداری امآرآی علائم متفاوتی دارند. در بیماران با پیشرفت بیماری، معمولاً هر سه بخش کانال نخاعی تنگ میشوند.
بیماران مبتلا به تنگی مرکزی معمولاً با لنگش متناوب مراجعه میکنند، به این معنی که بعد از مدت زمانی ایستادن یا راه رفتن، دچار خستگی در پاها شده و قادر به ادامه راه رفتن نیستند.
این بیماران نیاز دارند که چند دقیقه استراحت کنند و سپس میتوانند دوباره به راه رفتن ادامه دهند.
در بیماران مبتلا به تنگی محیطی، علائم شامل درد ریشه عصبی و درجاتی از لنگش متناوب هستند. اما در تنگی سوراخ عصبی، که فقط سوراخ عصبی تنگ میشود، بیماران درد شدیدی به صورت تیر کشنده در اندام تحتانی تجربه میکنند.
علائم این بیماران شباهت زیادی به علائم پارگی دیسک کمر دارد، اما معمولاً لنگش متناوب در آنها مشاهده نمیشود.
تنگی کانال نخاعی
علائم تنگی کانال نخاعی چیست؟
- درد در ناحیه کمر
- درد و سوزش که از باسن شروع می شود و به پشت ران و ساق پا ادامه پیدا می کند. ( در مسیر عصب سیاتیک) درد سیاتیک ممکن است در هر دو اندام تحتانی یا فقط در یک اندام تحتانی ایجاد شود.
- خواب رفتگی اندام های تحتانی(پاها)،
- سوزن سوزن شدن اندام های تحتانی (پاها)،
- گرفتگی یا کرامپ یا اسپاسم عضلانی اندام های تحتانی (پاها)،
- ضعف و ناتوانی و ضعیف شدن نیروی اندامهای تحتانی ( پاها)
- از دست دادن احساس پا.
- ضعف در پاها که معمولا فرد نمی تواند انگشتان و مچ پای خود را به طرف بالا بیاورد و روی پاشنه پا راه برود که این حالت را پای افتاده یا فوت دراپ (foot Drop) یا دراپ فوت (Drop foot) می گویند.
- ضعف عضلات پا به طوری که فرد نمی تواند روی پنجه های پا راه برود.
عوامل مؤثر در بروز تنگی کانال نخاعی
1- افزایش سن:
با افزایش سن، بدن ما تغییراتی را تجربه میکند که یکی از این تغییرات، ایجاد تنگی کانال نخاعی است. به دلیل ساییدگی مفاصل پشت ستون فقرات (که فاستها نامیده میشوند)، این مفاصل به مرور زمان بزرگتر و از حالت طبیعی خود خارج میشوند. علاوه بر این، عضلات بدن ضعیفتر میشوند و لیگامانها انعطافپذیری خود را از دست میدهند، که همه اینها فشار بیشتری به مفاصل وارد میکنند. فاستها برای جبران این فشار و حفظ ثبات ستون فقرات مجبور میشوند بزرگتر شوند تا وزن بدن را بهتر تحمل کنند. این فرآیند ممکن است به فشرده شدن نخاع و بروز تنگی کانال نخاعی منجر شود.
2- ژنتیک:
در برخی افراد، کانال نخاعی به طور طبیعی کوچکتر است که میتواند باعث افزایش خطر ابتلا به تنگی نخاع شود. این ویژگی معمولاً از نسل به نسل منتقل میشود و فرد را بیشتر مستعد این بیماری میکند.
3- شغلهای سنگین:
افرادی که در شغلهای فیزیکی کار میکنند و مجبورند به طور مکرر ستون فقرات خود را حرکت دهند (مانند خم شدن، چرخیدن یا بلند کردن اجسام سنگین)، احتمال بیشتری برای ابتلا به تنگی کانال نخاعی دارند. این حرکات مکرر فشار زیادی به ستون فقرات وارد میکند و ممکن است مشکلاتی در آن ایجاد کند.
4- وراثت:
اگر در خانواده فرد، افراد نزدیک مثل پدر، مادر یا خواهر و برادر به تنگی کانال نخاعی مبتلا باشند، احتمال ابتلا به این بیماری در فرد بیشتر است. زیرا ساختار ستون فقرات فرد ممکن است مشابه با اعضای خانوادهاش باشد.
5- بیماریهای مادرزادی:
برخی بیماریهای مادرزادی مانند آکندروپلازی میتوانند باعث شوند فرد دارای دستها و پاهای کوتاهتر و سر بزرگتر باشد. این افراد معمولاً در سنین بالای ۳۰ سال دچار علائم تنگی کانال نخاعی میشوند، چون کانال نخاعی آنها از ابتدا کوچکتر است.
6- بیماریهای روماتیسمی:
بیماریهایی مانند آرتریت روماتوئید و اسپوندیلیت آنکیلوزان میتوانند باعث التهاب مفاصل ستون فقرات شوند. این التهابها میتوانند موجب رشد بیشتر فاستها و در نهایت تنگی کانال نخاعی گردند.
راه های تشخیص تنگی کانال نخاعی چیست ؟
اولین راه تشخیص تنگی کانال نخاعی ، گرفتن شرح حال از بیمار است. اینگونه بیماران معمولاً علائم لنگش متناوب دارند. یعنی بیمار پس از مدتی راه رفتن دچار خستگی گزگز و خواب رفتگی و درد در اندام های تحتانی و کمر می شود.پس از چند دقیقه نشستن و استراحت کردن بهبود پیدا میکند و سپس به مسیر خود ادامه می دهد.
در معاینه فیزیکی این بیماران معمولاً ضعف عضلانی دیده نمی شود علت آن است که تنگی کانال نخاعی کمری یک بیماری مزمن است و در طی سالها به وجود می آید. به همین جهت بیماران از گزگز سوزش و خواب رفتگی و سر شدن اندام های تحتانی شکایت دارند و درد در در مرحله دوم قرار دارد.
اما مهمترین راه تشخیص تنگی کانال نخاعی انجام ام آر آی است و سپس نوار عصبی و عضلانی یا EMG که درگیری مزمن ریشه های عصبی را نشان میدهد.
روشهای درمانی تنگی کانال نخاعی
برای درمان تنگی کانال نخاعی، معمولاً چهار روش اصلی وجود دارد:
- استفاده از داروهای ضد التهاب
- انجام فیزیوتراپی و طب سوزنی
- تزریقهای داخل ستون مهرهها
- عمل جراحی ستون مهرهها
اگر بخواهیم از بین این روشها بهترین و ماندگارترین درمان رو انتخاب کنیم، عمل جراحی دیسک کمر معمولاً گزینهی مناسبتری است. اما قبل از این که به سراغ جراحی برویم، همیشه توصیه میشه که بیمار درمانهای سادهتری رو امتحان کنه. اگر این درمانهای اولیه نتیجه ندادند و درد همچنان ادامه داشت، در این صورت جراحی پیشنهاد میشه. بسیاری از بیماران با استفاده از درمانهای غیرجراحی، بهویژه تزریقهای داخل ستون مهرهها، بهبود پیدا میکنند.
درمانهای غیرجراحی معمولاً برای کسانی که علائم عصبی جدی ندارند مناسب است. اما اگر بیمار دچار مشکلاتی مانند عدم کنترل ادرار یا مدفوع یا ضعیف شدن پای خود هنگام راه رفتن (مثل راه رفتن روی پاشنه یا پنجه) باشد، از همان ابتدا درمان جراحی پیشنهاد میشود. در این موارد، تأخیر در درمان میتواند علائم عصبی رو بدتر کنه و باعث بشه که روند بهبود طولانیتر و سختتر بشه.
آیا تنگی کانال نخاعی باعث درد سیاتیک میشود؟
بله، تنگی کانال نخاعی میتواند باعث درد سیاتیک شود.
چرا تنگی کانال نخاعی باعث درد سیاتیک میشود؟
فشار بر عصب زمانی اتفاق میافتد که فضا در کانال نخاعی، جایی که نخاع و ریشههای عصبی در آن قرار دارند، تنگ شود. این تنگی میتواند به فشار بر روی عصبهایی که از ستون فقرات به اندامهای تحتانی میروند منجر شود. یکی از این عصبها، عصب سیاتیک است که از پایین کمر تا پاها کشیده میشود.
چگونه تنگی کانال نخاعی به سیاتیک منجر میشود؟
زمانی که تنگی نخاعی به ریشههای عصبی فشار وارد کند، این فشار میتواند باعث بروز علائمی مشابه درد سیاتیک شود. درد سیاتیک معمولاً از پایین کمر شروع شده و به پشت ران، ساق پا و گاهی هم تا انگشتان پا ادامه پیدا میکند. این درد میتواند به صورت تیز و سوزشی یا حتی احساس گزگز و بیحسی در پاها باشد.
علائم مشابه:
- درد تیرکشنده از کمر به سمت پا
- بیحسی یا گزگز در نواحی تحتانی
- ضعف عضلانی در پاها
بنابراین، تنگی کانال نخاعی یکی از عواملی است که میتواند سبب بروز درد سیاتیک شود، البته لازم به ذکر است که نه تمام دردهای سیاتیک ناشی از تنگی کانال نخاعی است و عوامل دیگری مثل فتق دیسک کمر نیز میتوانند موجب درد سیاتیک شوند.
اگر احساس درد مشابه درد سیاتیک دارید و مشکوک به تنگی کانال نخاعی هستید، بهتر است برای تشخیص دقیق به پزشک متخصص مراجعه کنید.
انواع جراحی تنگی کانال نخاعی چیست؟
برای درمان تنگی کانال نخاعی چندین روش جراحی می توان پیشنهاد کرد.
یکی استفاده از آندوسکوپ است که در موارد محدود برای بیمارانی که دچار تنگی کانال نخاعی کمری هستند می توان این عمل را انجام داد. که اصطلاحاً عمل های کم تهاجمی نامیده میشوند.
۲- عمل های جراحی با استفاده از لوله های مخصوصی است که مانند آنتن رادیو از قطر کم شروع شده و به تدریج قطر آنها زیاد تر ختم می شوند تا یک لوله به قطر حدود ۱۸ میلیمتر در مقابل کانال نخاعی قرار میگیرد و سپس کانال نخاعی با دریل آراد می شود.
۳- عمل جراحی بعدی عمل جراحی کلاسیک تنگی کانال نخاعی که عمل جراحی باز می باشد و بدون وسیله گذاری انجام می شود. در این نوع عمل کانال نخاعی آزاد می شود و و سیلهای در ستون مهره های بیمار قرار داده نمی شود.
۴- آخرین نوع، جراحی عمل جراحی باز با وسیله گذاری است. هنگام عمل جراحی برای رفع تنگی مقداری از فاست های بیمار را بر می دارند زیرا این فاست ها رشد زیاد پیدا کرده اند و به این ترتیب در داخل ستون مهره ها پیچ هایی می گذارند تا ستون مهره ها ناپایداری پیدا نکند ولق نشود.
بنابراین برای جلوگیری از لیز خوردگی مهره در آینده عدهای از جراحان از پیچ و مهره در کمر بیمار استفاده میکنند و پس از رفع فشار یا دکامپرشن ریشههای عصبی مهره ها را با پیچ و میله به یکدیگر وصل میکند و با پیوند استخوانی آنها را جوش می دهند تا از لقی آنها در آینده جلوگیری کند.
زندگی با تنگی کانال نخاعی
تنگی نخاعی بیماری افراد مسن است، یعنی بیماری افرادی است که بالای ۶۰ سال دارند. به عبارت دیگر بیماری افراد بازنشسته است. این بیماری طیف های گسترده ای دارد و میتواند از تنگی خفیف تا تنگی های بسیار شدید باشد. این بیماری میتواند علائم مبهم مانند خواب رفتگی های جزئی اندام های تحتانی تا علائم شدید عصبی مانند فلج شدن اندام ها و بی اختیاری ادرار و مدفوع ایجاد کند.
بیماری تنگی کانال نخاعی چون به طور مزمن و در طی سالها به مقدار کم و به تدریج بوجود می آید، معمولاً علائم پر سر و صدایی ندارد. ولی از آنجایی که افراد مسن لازم است برای سلامتی قلب و عروق پیاده روی کنند ، عملاً زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.
زیرا اینگونه بیماران تمایل دارند کارهای خود را نشسته انجام دهند و تمایلی به انجام ورزش و پیاده روی و راه رفتن ندارند و همین باعث می شود که پدیده پیری در واقع در آن ها سریعتر پیشرفت کند.
نکته مهم در زندگی با تنگی کانال نخاع این است که این بیماری چقدر کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد، قاعدتا اگر بیمار میتواند به پیادهروی خود بپردازد و زندگی قابل قبولی داشته باشد، درمان های غیر جراحی کافی است.
ولی اگر بیمار نتواند راه برود و کیفیت زندگی خوبی نداشته باشد یا هنگام راه رفتن به علت اختلال در تعادل دچار سقوط ها و زمین خوردگی های مکرر شود صلاح است مورد عمل جراحی قرار گیرد تا بتواند باقیمانده عمر خود را با کیفیت خوبی سپری کند.
نحوه خوابیدن با تنگی کانال نخاعی کمری
تنگی کانال نخاعی کمری یک مشکل رایج است. این وضعیت که به آن Spinal Stenosis هم می گویند، معمولاً از فشار روی نخاع در نواحی گردن، قفسه سینه یا کمر ناشی می شود. چنین فشاری می تواند درد، ضعف در عضلات و از دست دادن حس در اندام ها را به همراه داشته باشد. محدودیت های حرکتی که با این بیماری همراه است، خوابیدن را سخت می کند. با این حال، رعایت چند راهکار ساده می تواند به خواب راحت تر کمک کند.
- استفاده از بالش: یکی از نکات مهم، انتخاب بالش مناسب است. بالشی که سر و گردن را در حالت آرام نگه دارد، برای افراد مبتلا مفید خواهد بود. کسانی که تنگی در ناحیه گردن دارند، بهتر است از بالش های نازک و نرم استفاده کنند. این کار فشار اضافی را کم می کند.
- استفاده از بالش بین پاها: راهکار دیگری، قرار دادن بالش بین پاها است. این روش به خصوص برای مشکلات کمری مناسب است. با این کار، ناحیه کمر در موقعیت بهتری قرار می گیرد و استراحت بیشتری فراهم می شود.
- تغییر وضعیت بدن : تغییر وضعیت بدن هم نقش کلیدی دارد. بیمار نباید برای مدت طولانی در یک حالت بماند. هر از گاهی جابه جایی کردن، از سفتی و درد جلوگیری می کند. این عادت ساده می تواند کیفیت خواب را بهبود ببخشد.
سوالات متداول
در ادامه، به پاسخگویی به پنج سوال متداول درباره تنگی کانال نخاعی میپردازیم:
1. تنگی کانال نخاعی چیست؟
تنگی کانال نخاعی وضعیتی است که کانال نخاعی باریک می شود. در این وضعیت رشته های عصبی که از کانال عبور می کنند تحت فشار قرار می گیرند. این فشار می تواند باعث درد بی حسی یا ضعف در نواحی مختلف بدن شود. به خصوص در ناحیه کمر و پاها این علائم شایع هستند.
2. علائم تنگی کانال نخاعی چیست؟
علائم تنگی کانال نخاعی درد در کمر را شامل می شود. درد سیاتیک که از کمر به پاها کشیده می شود هم رایج است. بی حسی یا ضعف در پاها دیده می شود. مشکل در راه رفتن یا ایستادن طولانی مدت هم وجود دارد. در بعضی موارد بی اختیاری ادرار یا مدفوع هم رخ می دهد.
3. درمان تنگی کانال نخاعی چیست؟
درمان تنگی کانال نخاعی روش های غیر جراحی را در بر می گیرد. داروهای ضد التهاب استفاده می شوند. فیزیوتراپی کمک کننده است. تزریق استروئید هم گزینه ای است. درمان های کم تهاجمی مانند لیزر درمانی هم به کار می روند. در موارد شدید جراحی برای رفع فشار از عصب ها پیشنهاد می شود.
4. جراحی تنگی کانال نخاعی چگونه انجام می شود؟
جراحی تنگی کانال نخاعی معمولاً با روش دکمپرشن انجام می گیرد. این روش فضا را برای عصب ها باز می کند. جراح ممکن است از تکنیک های کم تهاجمی استفاده کند. یا جراحی باز را انتخاب کند بسته به وضعیت بیمار. گاهی بخشی از مهره ها برداشته می شود. یا از پیچ و مهره برای تثبیت ستون فقرات بهره می برند.
5. آیا فیزیوتراپی می تواند در درمان تنگی کانال نخاعی موثر باشد؟
فیزیوتراپی می تواند در کاهش درد موثر باشد. حرکت را بهبود می بخشد. عضلات ستون فقرات را تقویت می کند. این روش برای بیمارانی که جراحی نمی خواهند مناسب است. یا کسانی که به درمان غیر جراحی نیاز دارند هم مفید واقع می شود.
آیا می توان از تنگی کانال نخاع پیشگیری کرد؟
واقعیت این است که بسیاری از بیماریها، از جمله تنگی کانال نخاعی، تا حد زیادی به ژنتیک مربوط میشوند. یعنی ممکنه بدن ما استعداد ابتلا به این بیماریها رو داشته باشه. اما خبر خوب اینه که با رعایت نکات ساده بهداشتی و مراقبت از ستون فقرات، میتونیم از بروز یا شدیدتر شدن این بیماریها جلوگیری کنیم.
برای پیشگیری، اول باید بفهمیم تنگی کانال نخاعی چطور ایجاد میشود. این مشکل معمولاً وقتی رخ میده که ستون فقرات کمی لق میشه. یعنی وقتی مهرهها حرکت زیادی پیدا میکنن، مفاصل بین مهرهها (که بهشون فاست گفته میشه) برای جبران این حرکت اضافی رشد میکنند. این رشد اضافی باعث تنگ شدن کانال نخاعی میشه.
خب، چرا ستون فقرات شل میشه؟ یکی از دلایلش اینه که عضلات حمایتکننده ستون فقرات ضعیف میشن و لیگامانها (همون بافتهایی که مهرهها رو به هم وصل میکنن) هم آسیب میبینند و خاصیت کشسانیشون رو از دست میدن. برای همین خیلی مهمه که در طول روز به سلامت این دو عنصر اصلی توجه کنیم.
برای تقویت عضلات و حفظ سلامت ستون فقرات، ورزش کردن و فعال بودن توی روز ضروریه. اگر شما هم کارهایی رو انجام میدهید که نیاز به انرژی زیادی از بدن داره و عضلات شما قادر به انجامش نیست، خیلی راحت ممکنه دچار خستگی و فرسودگی بشید. وقتی عضلات ضعیف بشن، لیگامانها هم آسیب میبینند. در نتیجه ممکنه ستون فقرات دچار لق شدن بشه و این میتونه باعث تنگی کانال نخاعی بشه. بنابراین خیلی مهمه که از انجام کارهای سنگین پرهیز کنید. خوشبختانه امروز دیگه با پیشرفت فناوری، بسیاری از کارهایی که قبلاً به صورت دستی انجام میشد، به کمک دستگاهها و ماشینآلات راحتتر و سریعتر انجام میشن.
شاید صد یا دویست سال پیش، برای بریدن چوب یا آهن، نجارها و آهنگران از ارههای دستی استفاده میکردند. ولی امروز با اختراع ابزارهای برقی، هم سرعت کار بالا رفته و هم فشار کمتری به بدن وارد میشه.
این نکته رو هم باید بگم که این فقط مشکل افرادی نیست که کارهای سنگین انجام میدن. خیلی از ما، به خصوص افرادی که پشت میز مینشینند، اگر ورزش نکنیم، عضلات و لیگامانها به مرور زمان ضعیف و کوتاه میشن. وقتی این اتفاق میافته، ستون فقرات میتونه دچار لقی بشه.
پس، برای جلوگیری از تنگی کانال نخاعی، نه تنها باید از انجام کارهای سنگین پرهیز کنیم، بلکه باید به ورزش کردن و فعال بودن در طول روز اهمیت بدیم تا عضلات و لیگامانها همیشه در وضعیت سالم و توانمند باقی بمونن.
تنگی کانال نخاعی اگر درمان نشود چه می شود؟
در پزشکی اصطلاحی داریم به نام سیر طبیعی بیماری ها. یعنی بیمارانی که به دلایلی درمان نمیکنند را تحت نظر میگیرند ، تا ببینند که چه اتفاقی در آینده برای آنها میافتد. در مورد تنگی کانال نخاعی نیز سیر بیماری توسط دانشمندان مطالعه شده است.
به طور کلی تنگی کانال نخاعی در نصف موارد بیماری بدی نیست و باعث فلج اندام ها یا بی اختیاری ادرار و مدفوع نمی شود. ولی در حدود ۲۵ درصد موارد تنگی کانال نخاعی باعث فلج اندام ها یا بی اختیاری ادرار و مدفوع می شود. اصولا تنگی کانال نخاعی را توصیه می کنیم که مورد درمان صحیح قرار دهند.
ولی اگر تنگی کانال نخاع درمان نشود پس از مدتی درد بیمار و راه رفتن بیمار کاهش پیدا می کند. زیرا همانطور که میدانیم تنگی کانال نخاعی یا با علائم درد مراجعه می کنند یا با لنگش متناوب یعنی بیمار پس از مدتی ایستادن و یا پس از مدتی راه رفتن دچار خواب رفتگی و گزگز و مورمور یا عدم توانایی در راه رفتن می شود . بنابراین اکثر بیمارانی که دچار تنگی کانال نخاعی هستند عملاً در حالت نشسته زندگی می کنند.
اصولا تنگی کانال نخاعی با گذشت زمان خوب نمیشود . اما درد بیماران ممکن است به علت از بین رفتن ریشه های حسی عصب کاهش پیدا کند ولی ممکن است علائم عصبی بیماران پیشرفت پیدا کند. بنابراین توصیه می کنم که کلیه بیمارانی که دچار تنگی نخاعی هستند به پزشک مراجعه کنند تا مورد درمان صحیح قرار گیرند.
خصوصاً که هر سال سن بیمار افزایش پیدا میکند و این بیماران معمولاً مسن هستند و ممکن است پس از مدتی زمان طلایی را از دست بدهند و عملاً عمل جراحی باعث خطرات زیاد برای آنان شود و سودی هم برای آنها نخواهد داشت.
نتیجهگیری
در این مقاله به موضوع "تنگی کانال نخاعی" پرداختیم و اطلاعات مفیدی را درباره تعریف، علل، علائم و نشانهها، تشخیص، روشهای درمان، تمرینات و فیزیوتراپی، جراحی، پیشگیری و تأثیر تنگی کانال نخاعی بر زندگی روزمره ارائه دادیم. امیدواریم که این اطلاعات به شما کمک کند و در درک بهتری از این مشکل و مدیریت آن کمک نماید.
اگر سوالی دارید که در این مقاله پاسخ داده نشده است، میتوانید از طریق مراجعه به اینجانب یا پزشک متخصص دیگر اطلاعات بیشتری دریافت کنید.. این مقاله صرفاً به عنوان یک راهنما و منبع اطلاعات عمومی ارائه شده است. برای درمان بهتر است همیشه به متخصصان مربوطهمراجعه کنید.
