جراحی تنگی کانال نخاعی

جراحی تنگی کانال نخاعی یا جراحی ستون فقرات روشی برای کاهش فشار بر نخاع و ریشه های عصبی و در نتیجه تسکین علائم تنگی کانال است. در این عارضه به دلیل کاهش قطر کانال نخاعی، فضای عبور ساختارهای عصبی محدود می شود و درد، بی حسی، گزگز یا ضعف اندام ها ایجاد می گردد.

اولین گام پیش از تصمیم گیری برای جراحی، تشخیص دقیق تنگی کانال نخاعی است. این فرایند با معاینه و مشاوره نزد جراح یا فوق تخصص جراحی ستون فقرات آغاز می شود و با انجام تصویربرداری های لازم مانند ام آر آی و سی تی اسکن، همچنین نوار عصب و عضله و ارزیابی کامل علائم و شدت درگیری ادامه می یابد.

در صورت نیاز به جراحی، بسته به الگوی تنگی و شرایط بیمار از روش های مختلف استفاده می شود. به عنوان مثال:

دیسککتومی: در این روش بخش بیرون زده یا پاره شده از دیسک بین مهره ای که باعث فشار بر ریشه عصبی یا نخاع شده است برداشته می شود تا مسیر عصبی آزاد گردد.

لامینکتومی: در این تکنیک قسمت هایی از لامینا و بافت های فشاری اطراف برداشته می شود تا فضای کانال نخاعی افزایش یابد و دکمپرسیون به شکل کافی انجام شود.

روش های کم تهاجمی و کمک ابزار: در این دسته با بهره گیری از میکروسکوپ جراحی، آندوسکوپ یا در برخی موارد درمان تنگی کانال نخاعی با لیزر و ابزارهای ویژه، برش ها کوچک تر می شود، آسیب بافتی کاهش می یابد و بیمار سریع تر بهبود پیدا می کند. در موارد بی ثباتی ممکن است تثبیت و فیوژن مهره ای نیز مد نظر قرار گیرد.

پیش از جراحی، بسته به شرایط شما ممکن است اجرای برنامه کنترل فعالیت، استفاده از بریس، فیزیوتراپی و تمرین های تقویتی توصیه شود. پس از جراحی نیز زمان بازگشت به فعالیت های روزمره به نوع و شدت تنگی، روش انجام شده و وضعیت عمومی شما بستگی دارد. در بسیاری از موارد پیگیری فیزیوتراپی، انجام تمرین های اصلاحی و توجه به اصلاح سبک زندگی برای رسیدن به بهبودی پایدار ضروری است.

ضروری است درباره همه جوانب مربوط به جراحی تنگی کانال نخاعی با پزشک خود گفت وگو کنید. پزشک با توجه به نتایج معاینات و آزمایش های شما بهترین روش درمانی و توصیه های اختصاصی را ارائه خواهد داد.

انواع جراحی تنگی کانال نخاعی

جراحی تنگی کانال نخاعی ممکن است به شکل‌ها و روش‌های مختلفی انجام شود، بسته به ماهیت و محل تنگی کانال نخاعی. در زیر، برخی از انواع رایج جراحی‌های تنگی کانال نخاعی آورده شده است:

شکل 1- جراحی لامینکتومی تنگی کانال نخاعی

جراحی لامینکتومی تنگی کانال نخاعی : 

جراحی لامینکتومی تنگی کانال نخاعی یک روش جراحی است که در آن بخشی از استخوان های لامینا که پوشش عمودی استخوان فقرات را تشکیل می‌دهند، برای رفع فشار و فشار بر نخاع و عناصر عصبی اطراف آن، برداشت می‌شود. این عمل جراحی به منظور کاهش علائم مربوط به تنگی کانال نخاعی مانند درد شدید، کاهش عملکرد عصبی، ضعف عضلانی و مشکلات حرکتی انجام می‌شود.

در جراحی لامینکتومی تنگی کانال نخاعی، پس از بیهوشی بیمار و ایجاد برش در ناحیه مورد نیاز، پزشک بازوی نرمی به استخوان لامینا دسترسی می‌یابد. سپس، با استفاده از ابزارهای جراحی متخصص، بخشی از استخوان لامینا که فشار بر نخاع ایجاد کرده است، برداشت می‌شود. این عمل جراحی به منظور ایجاد فضای بیشتر در کانال نخاعی است تا فشار بر نخاع کاهش یابد و علائم تنگی کانال نخاعی بهبود یابند.

بعد از عمل جراحی لامینکتومی تنگی کانال نخاعی، بیمار به مراحل توجه و مراقبت بعد از عمل خواهد پرداخت تا بهبودی صحیح را تجربه کند. مراقبت‌های پس از عمل ممکن است شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، مراقبت از برش جراحی، کنترل درد، فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی باشد.

شکل 2- جراحی دیسککتومی تنگی کانال نخاعی

جراحی دیسککتومی تنگی کانال نخاعی :

جراحی دیسککتومی تنگی کانال نخاعی یک روش جراحی است که برای رفع فشار و فشار بر نخاع به دلیل وجود تومورها، دیسک های فروپاشیده یا سایر عوامل، انجام می‌شود. این عمل جراحی به منظور کاهش علائم مربوط به تنگی کانال نخاعی، مانند درد شدید، کاهش عملکرد عصبی، ضعف عضلانی و مشکلات حرکتی، انجام می‌شود.

در جراحی دیسککتومی تنگی کانال نخاعی، پس از بیهوشی بیمار و ایجاد برش در ناحیه مورد نیاز، پزشک بازوی نرمی به کانال نخاعی دسترسی می‌یابد. سپس، با استفاده از ابزارهای جراحی متخصص، دیسک فروپاشیده یا تومور مورد نظر که فشار بر نخاع ایجاد کرده است را برداشت می‌کند. هدف اصلی این عمل جراحی حذف منبع فشار بر نخاع و اجزای عصبی است تا فضای بیشتری در کانال نخاعی ایجاد شود و علائم تنگی کانال نخاعی بهبود یابند.

بعد از عمل جراحی دیسککتومی تنگی کانال نخاعی، بیمار به مراحل توجه و مراقبت بعد از عمل خواهد پرداخت تا بهبودی صحیح را تجربه کند.

شکل 3 - جراحی فورامینوتومی تنگی کانال نخاعی

جراحی فورامینوتومی تنگی کانال نخاعی:

جراحی فورامینوتومی تنگی کانال نخاعی یک روش جراحی است که در آن بخشی از فورامن بین مهره‌ها که مجرایی است که اعصاب خروجی از نخاع را از ستون فقرات به بیرون هدایت می‌کند، برداشت می‌شود. این عمل جراحی به منظور کاهش فشار و فشار بر اعصاب در ناحیه فورامین انجام می‌شود و بهبود علائم مربوط به تنگی کانال نخاعی مانند درد، کاهش عملکرد عصبی و مشکلات حرکتی را هدف می‌گیرد.

در جراحی فورامینوتومی تنگی کانال نخاعی، پس از بیهوشی بیمار و ایجاد برش در ناحیه مورد نیاز، پزشک بازوی نرمی به فورامن دسترسی می‌یابد. سپس، با استفاده از ابزارهای جراحی متخصص، بخشی از فورامن که فشار بر اعصاب خروجی از نخاع ایجاد کرده است، برداشت می‌شود. هدف اصلی این عمل جراحی حذف منبع فشار بر اعصاب است تا فضای بیشتری در فورامن ایجاد شود و علائم تنگی کانال نخاعی بهبود یابند.

بعد از عمل جراحی فورامینوتومی تنگی کانال نخاعی، بیمار به مراحل توجه و مراقبت بعد از عمل خواهد پرداخت تا بهبودی صحیح را تجربه کند. مراقبت‌های پس از عمل ممکن است شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، مراقبت از برش جراحی، کنترل درد، فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی باشد. همچنین، فورامینوتومی ممکن است به عنوان روش جراحی باز یا جراحی کم‌تهاجمی انجام شود، که بهبود زمان بازگشت به فعالیت‌های روزمره را تسریع می‌کند.

شکل 4- جراحی کورپکتومی تنگی کانال نخاعی

جراحی کورپکتومی تنگی کانال نخاعی :

جراحی کورپکتومی تنگی کانال نخاعی یک روش جراحی است که در آن بخشی از استخوان های کورپاکتومی که ساختارهای جانبی کانال نخاعی را تشکیل می‌دهند، برداشت می‌شود. این عمل جراحی به منظور کاهش فشار و فشار بر نخاع و عناصر عصبی اطراف آن، انجام می‌شود و بهبود علائم مربوط به تنگی کانال نخاعی مانند درد شدید، کاهش عملکرد عصبی، ضعف عضلانی و مشکلات حرکتی را هدف می‌گیرد.

در جراحی کورپکتومی تنگی کانال نخاعی، پس از بیهوشی بیمار و ایجاد برش در ناحیه مورد نیاز، پزشک بازوی نرمی به استخوان کورپاکتومی دسترسی می‌یابد. سپس، با استفاده از ابزارهای جراحی متخصص، بخشی از استخوان کورپاکتومی که فشار بر نخاع ایجاد کرده است، برداشت می‌شود. هدف اصلی این عمل جراحی ایجاد فضای بیشتر در کانال نخاعی است تا فشار بر نخاع کاهش یابد و علائم تنگی کانال نخاعی بهبود یابند.

بعد از عمل جراحی کورپکتومی تنگی کانال نخاعی، بیمار به مراحل توجه و مراقبت بعد از عمل خواهد پرداخت تا بهبودی صحیح را تجربه کند. مراقبت‌های پس از عمل ممکن است شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، مراقبت از برش جراحی، کنترل درد، فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی باشد. همچنین، به توصیه پزشک باید در حین بهبودی فعالیت‌های فیزیکی و حمل و نقل سنگین را محدود کرده و رژیم غذایی مناسب را رعایت کند.

جراحی ترمیمی تنگی کانال نخاعی :

جراحی ترمیمی تنگی کانال نخاعی روشی است برای باز کردن فضای کانال و کاهش فشار از روی نخاع و ریشه های عصبی. هدف، کاستن از دردهای تیرکشنده کمر و پا، بهبود گزگز و بی حسی، تقویت توان عضلانی و برگرداندن توانایی حرکت و راه رفتن است. در مواردی که لنگش نوروژنیک یا اختلال تعادل دیده می شود، این جراحی می تواند کیفیت زندگی را به شکل قابل توجهی بهتر کند.

در این عمل، پس از بیهوشی و ایجاد برش در ناحیه درگیر، عضلات به آرامی کنار زده می شود تا دسترسی ایمن به کانال نخاعی فراهم گردد. سپس جراح با تکیه بر تصویربرداری های پیش از عمل و یافته های حین جراحی، عوامل فشارنده را برمی دارد یا اصلاح می کند. این عوامل می تواند فتق دیسک، ضخیم شدگی رباط زرد، خارهای استخوانی آرتروزی یا تنگی سوراخ های خروجی ریشه ها باشد. بسته به شرایط از تکنیک هایی مانند میکرو دیسککتومی، فورامینوتومی، لامینکتومی یا لامینوپلاستی و در برخی موارد از آندوسکوپ استفاده می شود. اگر بی ثباتی مهره ای وجود داشته باشد یا پس از برداشتن فشار احتمال ناپایداری ایجاد شود، تثبیت و فیوژن بین مهره ای با پیچ و میله و قفسه بین مهره ای انجام می گردد تا پایداری سازه ای ستون فقرات حفظ شود.

مراقبت های پس از عمل برای بهبود ایمن و منظم اهمیت دارد. کنترل درد طبق برنامه دارویی، رسیدگی روزانه به زخم، و در صورت نظر پزشک مصرف آنتی بیوتیک انجام می شود. فیزیوتراپی مرحله ای شامل راه رفتن زودهنگام، تمرین های ایزومتریک، تقویت عضلات مرکزی و آموزش ارگونومی کارهای روزمره است. پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین و خم شدن های مکرر، تغذیه مناسب با پروتئین کافی، دریافت مایعات و خودداری از مصرف دخانیات روند ترمیم را سرعت می بخشد. بازگشت به فعالیت های عادی بسته به نوع جراحی متفاوت است؛ روش های کم تهاجمی معمولا سریع تر و جراحی های همراه با فیوژن دیرتر به خط عادی نزدیک می شوند.

انتخاب بهترین روش جراحی به الگوی تنگی، سطح درگیری در ستون فقرات، شدت علائم، نتایج ام آر آی و نوار عصب و عضله و شرایط عمومی سلامت بستگی دارد. پس از معاینه دقیق و بررسی های تشخیصی، جراح ستون فقرات با توجه به اهداف درمانی شما، برنامه جراحی و توانبخشی اختصاصی را تعیین خواهد کرد.

جراحی تثبیت برای مشکل تنگی نخاعی

جراحی تثبیت ستون فقرات زمانی به کار می رود که تنگی کانال با بی ثباتی، لغزش مهره یا بدشکلی همراه است. هدف، ثابت کردن مهره ها و فراهم کردن بستر جوش خوردن استخوانی است تا درد و علائم عصبی کاهش یابد.

در این روش پس از دسترسی به مهره های درگیر، جراح از پیچ های پدیکولار، میله، پلاک یا قفسه بین مهره ای استفاده می کند و برای جوش خوردن بهتر از پیوند استخوانی اتوگرافت یا آلوگرافت بهره می گیرد. در بسیاری از بیماران دکمپرسیون برای برداشتن فشار و فیوژن برای ایجاد پایداری به صورت ترکیبی انجام می شود.

این جراحی وقتی پیشنهاد می شود که تنگی همراه با لغزش مهره، شکستگی، بدشکلی یا نیاز به برداشتن گسترده بافت های فشاری باشد. تثبیت با حذف ریزحرکت های دردزا و حفظ ارتفاع دیسک، فشار روی ریشه های عصبی را به طور غیرمستقیم کم می کند.

دوره نقاهت به سطح عمل و وضعیت بیمار بستگی دارد. راه رفتن زودهنگام، کنترل درد، مراقبت از زخم، در صورت نیاز بریس کوتاه مدت و فیزیوتراپی مرحله ای توصیه می شود. پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین، تغذیه پروتئین کافی و خودداری از دخانیات شانس موفقیت فیوژن را بالا می برد.

عمل تنگی کانال نخاعی چند ساعت طول می‌کشد؟

مدت عمل به شدت و الگوی تنگی، تعداد سطوح درگیر، نوع تکنیک انتخابی و تجربه تیم جراحی وابسته است. عوامل دیگری مانند وضعیت عمومی بیمار، سابقه جراحی قبلی، میزان چسبندگی بافت ها و نیاز به دکمپرسیون یا تثبیت چندسطحی نیز روی زمان اثر می گذارند.

به طور معمول در موارد تک سطحی و بدون پیچیدگی، جراحی بین ۲ تا ۴ ساعت طول می کشد. اگر تنگی گسترده باشد، چند سطح درگیر شود، همزمان فیوژن انجام گردد یا حین عمل چالش های پیش بینی نشده پیش بیاید، زمان عمل می تواند طولانی تر شود.

در برخی بیماران جراحی به صورت مرحله ای برنامه ریزی می شود تا هر مرحله با دقت و ایمنی بیشتری انجام شود؛ طبیعی است که مجموع زمان در این حالت بیشتر از یک عمل تک مرحله ای باشد.

برآورد دقیق زمان تنها پس از معاینه، بررسی تصاویر مانند ام ار ای و تعیین برنامه نهایی امکان پذیر است. پیش از عمل از جراح خود بخواهید محدوده زمانی مورد انتظار، جزئیات بیهوشی، مدت حضور در ریکاوری و دوره بستری را به طور شفاف توضیح دهد.

روند بهبود پس از عمل تنگی مجرای نخاعی

بهبود هر بیمار منحصر به فرد است و به شدت تنگی، نوع جراحی، وضعیت عصبی پیش از عمل و شرایط عمومی بدن بستگی دارد. آنچه در ادامه می آید یک الگوی رایج از مراحل نقاهت است.

1. دوره بستری: پس از پایان عمل به بخش یا ریکاوری منتقل می شوید. تیم درمان علائم حیاتی، وضعیت عصبی و درد را پایش می کند. بر اساس نظر پزشک، داروهای ضد درد و در صورت نیاز داروهای ضد التهاب تجویز می شود. آموزش های اولیه مانند نحوه برخاستن ایمن از تخت، مراقبت از زخم و برنامه پیگیری به شما توضیح داده می شود.
2. فیزیوتراپی: با صلاحدید پزشک، راه رفتن کوتاه و کنترل شده خیلی زود آغاز می شود. پس از ترخیص، جلسات فیزیوتراپی برای تقویت عضلات مرکزی، افزایش انعطاف پذیری، تمرین های تعادلی و اصلاح الگوهای حرکتی ادامه می یابد. هدف، کاهش گرفتگی ها، جلوگیری از خشکی، و بازگشت تدریجی به دامنه حرکتی طبیعی است.
3. مدیریت درد: وجود مقدار کمی درد یا ناراحتی در روزهای نخست طبیعی است. کنترل آن با دارو طبق نسخه، سرد یا گرم کردن موضعی طبق دستور، استراحت های کوتاه در بین فعالیت ها و رعایت ارگونومی انجام می شود. اگر درد شدید، تب، ترشح غیرعادی از زخم یا بی حسی و ضعف پیشرونده داشتید، سریع با پزشک تماس بگیرید.
4. بازگشت به فعالیت های روزمره: فعالیت ها به تدریج و مرحله به مرحله بیشتر می شود. مراقبت از زخم، پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین و حرکات چرخشی ناگهانی، راه رفتن های منظم و کوتاه، و انجام تمرین های خانگی طبق برنامه فیزیوتراپی از اصول این دوره است. رانندگی، کار و ورزش زمانی از سر گرفته می شود که پزشک اجازه بدهد و قدرت و کنترل حرکتی کافی بازگشته باشد.
5. زمان بهبود کامل:طول دوره نقاهت بسته به نوع جراحی و شرایط فرد متفاوت است. برای برآورد دقیق زمان و تنظیم برنامه بازگشت به کار و ورزش، بهترین مرجع پزشک جراح و فیزیوتراپیست شما هستند که بر اساس معاینه و روند پیشرفت، زمان بندی اختصاصی ارائه می کنند.

مراقبت‌های پس از جراحی تنگی کانال نخاعی

چند اقدام ساده اما منظم می تواند درد را کمتر کند، از عوارض پیشگیری کند و شما را زودتر به روال عادی برگرداند. آنچه می خوانید یک چارچوب عملی است؛ در هر مرحله دستور تیم درمانی شما اولویت دارد.

1. مراقبت از زخم:پانسمان را طبق نسخه عوض کنید و زخم را خشک و تمیز نگه دارید. روی بخیه ها نخارید و از پماد یا محلول های خارج از نسخه استفاده نکنید. در صورت قرمزی رو به گسترش، ترشح بدبو، تب یا باز شدن لبه های زخم، همان روز به پزشک اطلاع دهید. زمان مناسب حمام و برداشتن پانسمان را از تیم درمان بپرسید.
2. کنترل درد: مسکن ها را سرِ ساعت و مطابق نسخه مصرف کنید نه فقط هنگام شدت گرفتن درد. کمپرس سرد کوتاه مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ای با فاصله مناسب می تواند تورم را کم کند. از همپوشانی داروها بدون هماهنگی با پزشک خودداری کنید و هر علامت غیرمعمول مثل خواب آلودگی شدید یا تهوع مداوم را گزارش دهید.
3. فعالیت و تمرینات: پیاده روی های کوتاه و منظم را از همان روزهای نخست و با نظارت شروع کنید. تا زمان مجاز از بلند کردن بار سنگین، خم شدن عمیق و چرخش ناگهانی کمر پرهیز شود. برنامه فیزیوتراپی شامل تمرین های ایزومتریک، تقویت عضلات مرکزی و آموزش الگوی درست نشستن و برخاستن است. شدت و مدت تمرین ها به صورت تدریجی بالا می رود.
4. تغذیه و سبک زندگی: وعده های سبک و کامل با تاکید بر پروتئین، سبزیجات، میوه و مایعات به ترمیم بافت کمک می کند. برای پیشگیری از یبوست ناشی از برخی مسکن ها مصرف فیبر و آب را بیشتر کنید و اگر نیاز بود از ملین تجویز شده بهره بگیرید. دخانیات روند ترمیم و جوش خوردن را کند می کند؛ قطع آن توصیه می شود.
5. پیگیری های پزشکی: نوبت های ویزیت را دقیق رعایت کنید تا وضعیت زخم، عملکرد عصبی و پیشرفت توانبخشی بررسی شود. در همین جلسات درباره زمان بازگشت به رانندگی، کار و ورزش و همچنین هر تغییر لازم در دارو و تمرین ها راهنمایی می گیرید.

نکته پایانی: بهبود روندی فردی است. اگر درد شدید و رو به افزایش، تب، ضعف یا بی حسی پیشرونده، یا هر علامت نگران کننده داشتید، منتظر نمانید و با تیم درمان تماس بگیرید. برنامه مراقبتی باید با شرایط شما تنظیم شود و ممکن است با دیگران متفاوت باشد.

عوارض بعد از عمل تنگی کانال نخاع

عمل تنگی کانال نخاعی ممکن است به عوارض بعد از عمل منجر شود. این عوارض ممکن است در هر فرد متفاوت باشند و بستگی به عوامل مختلفی مانند نوع عمل، ماهیت تنگی کانال نخاعی، وضعیت عمومی بیمار و تجربه جراح دارد. در ادامه، برخی از عوارض ممکن پس از عمل تنگی کانال نخاعی را ذکر می‌کنم:

1. درد و تورم: درد و تورم معمولاً در محل عمل و منطقه اطراف آن وجود خواهد داشت. این عوارض ممکن است در مدت زمان کوتاهی پس از عمل احساس شوند و به تدریج کاهش یابند.
2. عفونت: عفونت در محل عمل ممکن است رخ دهد. اگر علائمی مانند تورم شدید، درد شدید، تب، قرمزی، و ترشحات غیرمعمول مشاهده کنید، باید به پزشک خود اطلاع دهید.
3. عوارض عصبی: بعضی از عوارض عصبی ممکن است پس از عمل رخ دهند. این شامل کاهش حس و عملکرد در مناطق مورد تحت پوشش تنگی کانال نخاعی، مشکلات حرکتی، درد عصبی و تنش عضلانی است.
4. خونریزی و لخته‌ی خون: خونریزی یا لخته‌ی خون در محل عمل ممکن است رخ دهد. در صورتی که خونریزی شدید یا علائمی مانند خون قرمز روشن در زیر پوست یا لخته‌ی خون بزرگ مشاهده کنید، باید به پزشک خود مراجعه کنید.

عوارض تحریک عصبی: ممکن است برخی از علائم ناشی از تحریک عصبی در ناحیه عمل مشاهده شود. این ممکن است شامل درد، تغییر حس، عدم توانایی در کنترل حرکت و مشکلات حسی شود.

به هر حال، مهم است که در مورد هرگونه عوارض یا مشکلات بعد از عمل با پزشک خود صحبت کنید تا بتوانید مشکلات خود را بررسی کنید و درمان مناسب را دریافت کنید.

هزینه عمل جراحی تنگی کانال نخاعی

هزینه عمل جراحی تنگی کانال نخاعی بستگی به عوامل متعددی دارد، از جمله محل و کشور انجام عمل، تجهیزات و مواد استفاده شده، تخصص و تجربه جراح، و تامین‌کننده خدمات پزشکی.

هزینه جراحی تنگی کانال نخاعی ممکن است شامل هزینه‌های زیر باشد:

1. هزینه بیمارستان: شامل هزینه های مرتبط با بستری در بیمارستان، اتاق و تجهیزات پزشکی، پرستاران و سایر خدمات بیمارستانی است.
2. هزینه جراحی: شامل هزینه‌های مرتبط با عمل جراحی خود، جراح و تیم جراحی، تجهیزات و مصرفی‌های مورد استفاده در عمل و سایر خدمات جراحی است.
3. هزینه تست‌ها و تشخیص‌ها: شامل هزینه تست‌های قبل از عمل، مانند آزمایش خون و تصویربرداری، و تشخیص‌های پس از عمل مانند آزمایش‌ها و تصویربرداریهای پس از عمل است.
4. هزینه‌های بعد از عمل: شامل هزینه مراقبت‌های پس از عمل، داروها، فیزیوتراپی و مراقبت‌های تکمیلی است.

به طور کلی، هزینه جراحی تنگی کانال نخاعی می‌تواند بسیار متغیر باشد و در هر کشور و حتی در هر شهر ممکن است متفاوت باشد. همچنین، پوشش بیمه سلامت و نوع بیمه شما نیز می‌تواند تاثیر زیادی بر هزینه نهایی داشته باشد.

برای دقت بیشتر در مورد هزینه‌های خاص جراحی تنگی کانال نخاعی، بهتر است با مراجعه به پزشک معالج خود یا مراجعه کننده به موسسات پزشکی مشورت کنید تا اطلاعات دقیقتری دریافت کنید.

جمع بندی :

جراحی تنگی کانال نخاعی یک روش جراحی است که به منظور کاهش فشار و فشار بر نخاع و عناصر عصبی اطراف آن انجام می‌شود. در این جراحی، با برداشت بخشی از عواملی که فشار بر نخاع ایجاد کرده و باعث تنگی کانال نخاعی شده‌اند، فضای بیشتری در کانال نخاعی ایجاد می‌شود. این روش جراحی می‌تواند شامل دیسکتومی، لامینکتومی، فورامینوتومی، کورپکتومی و ترمیمی باشد، که هر یک با روش و فنون خاص به وسیله بهترین دکتر تنگی کانال نخاعی منجر به بهبود علائم و عوارض تنگی کانال نخاعی می شود.

بعد از جراحی، مراقبت‌های پس از عمل بسیار مهم است. این شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، مراقبت از برش جراحی، کنترل درد، فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی می‌شود. پس از عمل، بیمار باید رژیم غذایی مناسب را رعایت کند و فعالیت‌های فیزیکی سنگین را محدود کند.

هزینه جراحی تنگی کانال نخاعی ممکن است متفاوت باشد و بستگی به عواملی مانند محل انجام جراحی، میزان پیچیدگی مورد، تجهیزات استفاده شده و هزینه‌های بیمارستانی داشته باشد. در هر صورت، برای دانستن هزینه دقیق جراحی، بهتر است با پزشک یا مرکز درمانی مراجعه کنید.

در نهایت، پس از جراحی تنگی کانال نخاعی، بیمار باید زمان کافی برای بهبود و بازگشت به فعالیت‌های روزمره خود را در نظر بگیرد و همچنین پیروی از توصیه‌ها و مشاوره‌های پزشک خود را به دقت انجام دهد.